BIENVENUS À CONSCIENCE

Bonjour à toutes et à tous.
Ce blog est un lieu de rencontre pour les étudiants de secondaire, de la section bilingue - matière physique-chimie- de l´
IES de Sar de Santiago de Compostela (Galice, Espagne).Un espace dans lequel les élèves de 3º et 4º de la ESO commentent des nouvelles en relation avec la science qu´ils trouvent en langue française.
Tous les commentaires et collaborations sont les bienvenus.



Ola a todas e todos.

Este Blogue é un lugar de encontro para os estudantes de secundaria da Sección Bilingüe en Francés, na materia de Física e Química do IES de Sar de Santiago de Compostela (Galicia).

Nel as alumnas e alumnos de 3º e 4º da ESO comentan certas novas relacionadas coa ciencia que atopan en lingua francesa.

Todos os comentarios e colaboracións son moi benvidos.


viernes, 25 de marzo de 2011

Un xigantesco buraco negro devora a unha estrela

Un novo buraco negro que está'devorando' a unha estrela figurará desde agora nos mapas do Cosmos. Este sistema binario , chamado XTE J1859 226, foi descuberto por un equipo de investigadores do Instituto de Astrofísica de Canarias (IAC), quen comprobaron que a súa masa é 5,4 veces a masa do Sol.
Publicado por: Ismael Rodríguez Cea
Para leer máis fai click en etiquetas

jueves, 24 de marzo de 2011

VIAXE AO CENTRO DA TERRA, NUNHA DÉCADA



Os científicos responsables da misión cren que poderán atravesar a cortiza terrestre seis quilómetros baixo o mar e, por primeira vez, obter mostras do manto
O manto ten ao redor do 68% da masa do planeta. O seu volume fai que o coñecemento exacto da súa composición sexa esencial para a comprensión de como se formou a Terra. Algunhas pezas do manto foron empuxadas ata a superficie da Terra durante a formación de montañas tectónicas e outras foi expulsadas polos volcáns en erupción.
Debido a que estas mostras foron alteradas polos procesos que as trouxeron á superficie ou a exposición ao auga de mar, o manto non se atopou intacto, o que sería unha gran utilidade.

Para máis información preme aqui.

Elena Galante Lama 1ºBach D - CCMC

lunes, 14 de marzo de 2011

PODE HABER UN SEGUNDO CHERNOBYL EN XAPÓN?

Non deixa de ser unha ironía que no ano en que se cumpre o 25 aniversario da maior catástrofe nuclear da historia (Chernobyl 1986) se estea a librar en Xapón unha dura batalla para evitar un evento similar.
No complexo nuclear de Fukushima, a uns 240 km ao norte da capital Toquio, os efectos quizais conxuntos do terremoto e tsunami do venres 11 provocaron un problema na refrixeración do núcleo dos reactores 1,2 e 3 dos catro dos que consta esta parte da central.
Para entendelo fácil, un reactor nuclear é como unha enorme cafeteira que xera o seu propio calor internamente por mor da fisión do combustible nuclear (habitualmente o Uranio-235). A auga grazas a esa calor pasa a vapor moi quente que se dirixe a unha turbina para que esta xire. Unida a esa turbina hai un xerador eléctrico que crea corrente eléctrica de xeito semellante a como o fai o xerador dunha central de carbón tamén movida por vapor de auga, ou eólica movida polo vento. A auga debe estar permanentemente circulando dentro desa cafeteira porque senón a calor non é extraída, e daquela o combustible pode se fundir e danar a estrutura da vasilla do reactor (a cafeteira).
Esta é a situación actual nestes reactores xaponeses, pois segundo as novas que hai neste momento é moi probable que parte do combustible deses reactores estea xa fundido. O feito de que os técnicos estean utilizando auga de mar para refrixeraren os reactores indica de están a tomar medidas desesperadas, o que fala da gravidade da situación.
Hai que dicir, que a vasilla do reactor está dentro dun edificio de contención deseñado para evitar calquera fuga ao exterior. Neste momento esas contencións terán que demostrar ata onde o seu deseño ten sido o axeitado.

O combustible fundido (uranio) máis o resto dos elementos metálicos que conforman a estrutura interna do reactor acadan temperatura duns 1500 ºC e a esa temperatura a propia parede da vasilla pode tamén comezar a se fundir. Nese caso a masa fundida, como unha especie de lava volcánica, derretería outros materiais próximos situados na base do reactor. Ata onde continuaría esta acción?
Un problema paralelo é que a esas temperaturas a auga de mar que tenta enfriar toda esa masa pasa a vapor creando unha enorme sobrepresión interna en contra das paredes de contención. Esa é a razón de que os técncos estean liberando de cando en vez parte dese vapor ao exterior. Como ese vapor arrastra  gases radiactivos, estase a elevar significativamente a radiactividade ambiente, e por iso tense evacuado a toda a poboación nun raio de 20 km. 
Por outra parte, a esa alta temperatura o metal Zirconio que forma parte das vainas que conteñen o uranio reacciona co auga producindo hidróxeno. Este gas, escapa co vapor cando se libera este último e acaba reaccionando de forma explosiva co osíxeno do aire. Esta é a razón das dúas explosión xa producidas nos reactores 1 e 3 de Fukushima.
Un problema moitísimo máis serio sería se esa masa fundida entra en contacto directo cunha masa importante de auga, pois produciría grandes cantidades instantáneas de vapor que poderían provocar unha explosión lanazando material radiactivo de forma importante ao exterior.
No ano 1979 en Harrisburg (EEUU) pasou algo semellante e o edificio de contención resistiu quedando todo o material danado pola fusión no seu exterior. Sen embargo, esta central xaponesa presenta unhas características de contención inferiores ás da central americana.
As vindeiras horas serán críticas e permitirán saber a magnitude dos danos que este accidente nuclear vai causar na poboación e no medio ambiente.
O que si é claro é que do mesmo xeito que Chernobyl supuxo un parón na construccións de centrais nucleares, este accidente vai xerar un reconsideración dos planes nucleares de moitos países.
Ramón Cid
 




sábado, 12 de marzo de 2011

PLASTICO VEGETAL

Investigadores de la compañía IBM descubrieron una nueva forma de fabricar plástico a partir de plantas, con el fin de reemplazar productos a base de petróleo que perjudican el medio ambiente.

leer mais

alumno: JOSE MANUEL VÁQUEZ FILGUEIRA

Unha científica da USC en farmacia global do 'top'

Compostela investigación biomédica é unha vez máis recoñecido alén das nosas fronteiras.A Profesora da Facultade de Farmacia da USC María José Alonso é o único español que aparece na última investigación de dez internacional de farmacoloxía e Toxicoloxía da Times Higher Education, unha das ránquines prestixio da comunidade científica mundial.
A investigación aparece no noveno lugar nunha lista encabezada por Vincenzo Di Marzo, Instituto de Química biomolecular de Nápoles, pero cunha clara predominio dos Estados Unidos, onde seis dos dez máis destacados investigadores.
Alonso (Carrizo de la Ribera, León, 1958), é tamén a única muller que aparece na parte superior da ranquin, que avalía o impacto dunha serie de artigos a partir de veces en que son citados por outros investigadores de todo o mundo. Se é o caso, os autores das 50 mellores traballos seleccionados. Cada un deles foi citado case 39 veces, ben por riba da media española e probar o impacto da súa ciencia. O investigador, que chegou en Galicia como un estudante de Farmacia, foi un pioneiro da nanotecnoloxía aplicada á biomedicina en España en 80, eo primeiro da ciencia española no liderado dun proxecto financiado pola Fundación Bill e Melinda Gates, en liñas de axuda ao desenvolvemento de melloras na saúde para o terceiro mundo, cun proxecto nasal vacinas para a hepatite B. Seguindo o exemplo de Vincenzo Di Marzo, aparecen nesta orde ranquin Vladimir P. Torchilin, da Northeastern University (Boston), Billy R. Martin, da Universidade Virginia Commonwealth (Richmond), Nicholas A. Pepper, Universidade de Texas en Austin, Robert S. Langer, Massachusetts Institute of Technology (MIT), Jeremy K. Nicholson Imperial College de Londres, Claudia T. Ooze, da Universidade de Florencia, Kenneth A. Jacobson, Instituto Nacional de Diabetes e Enfermidades dixestivas e do fígado, en Bethesda (Maryland), e R. Alonso da propia Scott Obach, Pfizer grupo en Connecticut.

Alba Iglesias Aldrey - 1 BACH.

jueves, 10 de marzo de 2011

los cientificos dudas de las afirmaciones de pruebas de vida alienígena en un meteoritos






El astrobiólogo Richard Hoover, del Centro de Vuelo Espacial Marshall de la NASA en Alabama, usó microscopios electrónicos de barrido para analizar trozos de meteoritos carbonáceos que cayeron a la Tierra desde el espacio.

Basándose en la aparición de "filamentos" y otras características que se asemejan a microbios, defiende que los meteoritos contienen vida fosilizada en forma de cianobacterias. Apoya esta afirmación presentando pruebas de compuestos químicos presentes en los meteoritos que son consistentes con un origen biológico.

Hoover escribe que el "tamaño, estructura, características morfológicas detalladas y composición química de los filamentos de los meteoritos no son consistentes con ninguna especie mineral conocida",

Si fuera cierto, el descubrimiento implicaría que la vida en el Universo no es única del planeta Tierra, que podría haber surgido en otros lugares, o incluso que la vida de la Tierra se originó en el espacio y fue depositada en el planeta por meteoritos.

Shostak llamó al artículo "una revisión extensa y cuidadosa" de los hallazgos de Hoover, pero dijo que no acumula pruebas convincentes.

"Si observas las imágenes del microscopio, ciertamente son sugerentes; tienen el mismo aspecto que las imágenes de distintas bacterias terrestres"

Lo mismo pasa con las pruebas químicas que Hoover presenta. Aunque estos compuestos podrían haber sido producidos por vida microbiana, también podrían haber sido creados por procesos no biológicos comunes.

El tipo de microbio que Hoover afirma haber descubierto también ha despertado el escepticismo de algunos científicos.
Las cianobacterias viven en agua líquida y son fotosintéticas, lo que significa que convierten dióxido de carbono en compuestos orgánicos usando la energía de la luz solar. Esto implica que los meteoritos tendrían que tener agua líquida expuesta a la luz solar, y también deberían tener altas concentraciones de oxígeno.

Esto es improbable basándonos en nuestra actual comprensión de los meteoritos.. Si contienen agua líquida, probablemente está en su interior, no en la superficie, donde estaría en contacto con la luz solar.


"Richard Hoover es un microscopista cuidadoso y hábil, por lo que hay razones para creer que las estructuras que ha visto están presentes y no se deben a contaminación", escribió McKay en un e-mail a Space.com.


Tan pronto como se anunció el artículo, algunos científicos fueron reticentes a darle crédito basándose en la reputación de Journal of Cosmology

La NASA confirmó que el artículo no había sido revisado por pares.
La NASA no puede estar detrás o apoyar afirmaciones científicas que no hayan sido revisadas por pares o examinadas en detalle por otros expertos cualificados.

Ésta no es la primera vez que surge un debate sobre las posibles evidencias de vida en meteoritos.


En 1996, unos investigadores provocaron revuelo cuando anunciaron pruebas de vida microbiana fosilizada en un meteorito de Marte llamado Allan Hills 8400.El autor principal del artículo que anunció estos hallazgos en la revista Science fue David McKay, investigador del Centro Espacial Johnson de la NASALa afirmación desató los titulares en los periódicos de todo el mundo en esa época, e incluso un comunicado del Presidente Bill Clinton.


Pero en los años que han pasado desde entonces, los científicos han cuestionado dichos hallazgos, y la mayoría sigue sin convencerse de que el meteorito ofrezca pruebas concluyentes.


El resultado del ALH 84001 estaba basado en imágenes y pruebas químicas, muy similar a la historia actual. Y creo que eso es gran parte de la razón por la que muchos expertos de este campo son escépticos sobre las afirmaciones de Hoover sobre haber encontrado vida que se formó en cometas.

A veces, los resultados científicos son ambiguos, y se reciben con el refrán común de que se necesita más investigación

http://es.globedia.com/cientificos-dudan-afirmaciones-pruebas-vida-alienigena-meteorito

DIANA OROSA MÉNDEZ 1ºD

lunes, 7 de marzo de 2011

PREVENIR A ENFERMIDADE DE ALZHEIMER CO USO DO TELEFONO MOVIL.


Según un estudo a clave do efecto do celular estaría nas ondas e no campo electromagnético que xenera, podrían eliminar os depósitos das proteínas beta-amiliode. Estas moléculas forman cúmulos anormales no cerebro das persoas que sufren da enfermidade Alzheimer, unha patoloxía cuxos principais síntomas son a perdida da memoria, cambios na conducta e alteracións cognitivas.
A exposición a largo plazo as ondas electromagnéticas que emiten os celulares podría protexer as persoas do mal de Alzheimer e, incluso, podría chegar a revertir algún dos síntomas, según un grupo de investigadores de Estados Unidos.
Lorena Puente 1ºD

OS METEORITOS PODEN ACELERAR OU DESENCADEAR, A EVOLUCION DA VIDA



A ciencia aínda non ten resposta á pregunta "Como a vida xurdiu? Os científicos especulan con teorías moi diferentes que aínda non foi demostrada. Unha posibilidade para xestionar astrobiologists é que ningún meteoritos trouxeron a vida, os elementos e moléculas necesarias para o seu nacemento. E neste sentido, unha nova enquisa publicada na revista Proceedings of National Academy of Sciences (PNAS) ten facilitar datos de apoio importante a posibilidade dunha orixe extraterrestre das moléculas precursoras da vida na Terra.
Raquel Vaamonde 1ºD

BUSCAN RESTOS DE VIDA EN CINCO LUGARES NA TERRA CON CONDICIÓNS SIMILARES ÁS DE MARTE


Cinco áreas de terra con características semellantes a algúns dos ambientes do pasado de Marte serán analizados por científicos do Consello Superior de Investigaciones Científicas (CSIC) eo Instituto Nacional de Tecnoloxía Aeroespacial, para avaliar a posible presenza de restos de vida en si. A cuestión aquí é que a vida se conserve nun ambiente esixente, por qué non vai ocorrer en Marte?

Raquel Vaamonde 1ºD

martes, 1 de marzo de 2011

AS TEMPERATURAS NA TERRA PODEN DUPLICAR ATA FINAL DO SÉCULO


Se as emisións de CO2 continúe nas taxas actuaisata finais do século, as concentracións atmosféricas de gases de efecto invernadoiro pode chegar a niveis de fai 30 e 100 millóns de anos, o que implica un aumento das temperaturas acadando 31ºC de media do planeta. É conclusión dun estudo liderado pr Jeffrey kiehl, un investigador do Centro Nacional de Investigación Atmosférica EUA (NCAR), publicada na revista "science".
Prema aquí para máis información.

Arthur Wanderley 1º bach D