« Si tu m’apprivoises, ma vie sera comme
ensoleillée. Je connaîtrai un bruit de pas qui sera différent de tous les
autres. Les autres me font rentrer sous terre. Le tien m’appellera hors du
terrier, comme une musique. » La peur qui fait fuir dans son
terrier le renard rencontré par le Petit Prince dans le conte d’Antoine de
Saint-Exupéry fait partie d’un ensemble de traits qui distinguent les animaux
domestiques des animaux sauvages. Décrits par Charles Darwin (1809-1882), ils
incluent des caractères comportementaux, morphologiques et physiologiques tels
que la docilité, les variations de la couleur du pelage, ou encore la forme
retombante des oreilles. Les progrès et la baisse du coût des techniques de
séquençage des génomes entiers lèvent aujourd’hui le voile sur les bases
génétiques de ces caractéristiques.
La domestication du cheval mobiliserait ainsi un
ensemble 125 gènes qui pourraient expliquer les adaptations physiologiques et
cognitives en résultant, d’après les résultats d’une étude publiée dans la
revue américaine PNAS le
30 décembre 2014. Parmi les quatre groupes de gènes identifiés parmi ces
125 gènes, l’un est connu pour être impliqué dans le rythme cardiaque et le
développement musculaire, tandis qu’un autre est associé à des fonctions
cognitives telles que le comportement social, les capacités d’apprentissage, ou
la réponse à la peur. « Ces
résultats ne sont pas surprenants quand on observe les capacités sélectionnées
chez le cheval pour la domestication », explique Ludovic Orlando,
du Muséum d’histoire naturelle.
A domesticación, unha
cousa de xenes.
“Se ti me domesticas, a miña vida será soleada. Eu
coñecerei un ruído de paso que será diferente dos demais. Os outros faranme
entrar baixo a terra. O teu chamarame fóra da terra, coma unha música”. O medo
que fai escapar da súa terra ó zorro encontrado polo principiño no conto de
Antoine de Saint-Exupéry forma parte dun conxunto de tratos que distinguen os
animais domésticos dos salvaxes. Descritos por Charles Darwin (1089-18882),
eles inclúen os caracteres de comportamento, morfolóxicos e fisiolóxicos coma a
docilidade, as variacións na cor do pelaxe, ou incluso a forma da caída das
orellas. O progreso e a baixada do precio das técnicas de secuenciación dos
xenomas enteiros levantan hoxe o velo sobre as bases xenéticas de estas
características.
A domesticación do cabalo movilizaría así un conxunto
de 125 xenes que poderían explicar as adaptacións fisiolóxicas e cognitivas
resultantes, segundo os resultados dun estudo publicado na revista americana
PNAS o 30 de decembro do 2014. Entre os 4 grupos de xenes identificados, entre
estes 125 xenes, un é coñecido por estar implicado no ritmo cardiaco e o
desenvolvemento muscular, mentras que outro está asociado a función cognitivas,
coma o comportamento social, as capacidades de aprendizaxe ou a resposta ó
medo. “Estes resultados non son sorprendentes cando observamos as capacidades seleccionadas
no cabalo para a domesticación”, explica Ludovic Orlando, do museo de historia
Natural.
Ler máis...
http://www.lemonde.fr/sciences/article/2015/02/16/la-domestication-une-affaire-de-genes_4577650_1650684.html
Roi Ferraces Souto, 4º ESO.
No hay comentarios:
Publicar un comentario