Xa falamos en varias ocasións sobre as particularidades dos alimentos transxénicos desenvolvidos polas empresas biotecnológicas, son alimentos orientados á rendibilidade e a produción, deseñados para evitar o uso masivo de insecticidas e demais compoñentes químicos que se substitúen por un só, o Roundup cuxo principal compoñente activo é o glifosato. A finalidade destes alimentos é soportar o ataque de determinadas pragas, enfermidades e ao propio glifosato. O caso é: existen dous tipos de biotecnoloxías?, unha orientada a mellorar a saúde e a alimentación, e outra destinada a mellorar a produtividade e a rendibilidade, este último caso na nosa opinión, é o que podería tacharse de perigoso.
O experto cre nas bondades da biotecnoloxía pero non na dirección na que apuntan, polo menos iso parece desprenderse das súas palabras cando di que para convencer aos consumidores, é necesario desenvolver novos alimentos transxénicos baixo as premisas que mencionamos, beneficios directos na alimentación e a saúde. Leandro Pena cre que deste xeito se suavizaría o clima de oposición aos alimentos transxénicos.
Non debe ser o mesmo manipular xenes dunha variedade alimentaria conxugándoos con outra variedade da mesma especie, que manipular xenes dun virus, unha bacteria e un alimento que dificilmente poderían tomar contacto na natureza. Como todos sabemos, a modificación xenética ou mutacións, déronse sempre pero baixo o paraugas da natureza e respectando a liña de cada especie ou variedade, por iso é polo que existan centos de especies de millo, arroz, etc. Non é estraño que exista tal oposición aos alimentos transxénicos, se inicialmente desenvolvéronse como no caso do millo transxénico vitamínico e baixo o consenso científico internacional, de grupos ecoloxistas e empresas biotecnológicas, non existiría tal oposición.
Sorpréndenos moito que un dos maiores expertos en biotecnoloxía a nivel internacional, como é Leandro Pena, desmárquese deste xeito e avogue polo desenvolvemento de novos alimentos transxénicos baixo o paraugas do beneficio alimentario e saudable, sorpréndenos porque moitos investigadores non recoñecen que realmente os transxénicos que desenvolven Monsanto, BASF, etc., deixan en segundo plano os verdadeiros beneficios que deberían brindar este tipo de alimentos. Parece que é máis importante lograr superar o ataque do trade (a maior praga do millo) utilizando o millo Mon 810, ou o ataque do nematodo quístico (minúsculo verme da pataca), del falabamos no post Patacas transxénicas en Alemaña.
Ao final entendemos as palabras do experto, o que realmente se intenta é cambiar a actual definición e percepción de alimentos transxénicos en Europa para que sexan aceptados e poidan desenvolverse, ademais argumenta que todos os países están abrazando este tipo de alimentos e pon como exemplo Estados Unidos, Brasil ou Arxentina (neste momento sería interesante dar unha ollada ao documental sobre a soia transxénica) ou outros países emerxentes. Mentres os alimentos sexan modificados xeneticamente conxugando especies que nada teñen que ver entre si, mentres non se realicen estudos a longo prazo supervisados por unha comisión internacional, e mentres prevalezan os intereses económicos por encima doutros intereses, por moito que se intente mostrar os beneficios destes alimentos, dificilmente serán aceptados.
O investigador avoga por un maior uso da biotecnoloxía en Europa para poder ser máis competitivos e autosuficientes, pero isto dependerá do prezo que se deba pagar, e actualmente parece que é demasiado elevado polos riscos que encerran. De todos os xeitos hai moito que falar e é necesario diferenciar entre o desexo de expertos como Leandro Pena e o desexo das empresas biotecnológicas.
Feito por: Ismael Rodríguez Cea 1ºD
No hay comentarios:
Publicar un comentario