BIENVENUS À CONSCIENCE

Bonjour à toutes et à tous.
Ce blog est un lieu de rencontre pour les étudiants de secondaire, de la section bilingue - matière physique-chimie- de l´
IES de Sar de Santiago de Compostela (Galice, Espagne).Un espace dans lequel les élèves de 3º et 4º de la ESO commentent des nouvelles en relation avec la science qu´ils trouvent en langue française.
Tous les commentaires et collaborations sont les bienvenus.



Ola a todas e todos.

Este Blogue é un lugar de encontro para os estudantes de secundaria da Sección Bilingüe en Francés, na materia de Física e Química do IES de Sar de Santiago de Compostela (Galicia).

Nel as alumnas e alumnos de 3º e 4º da ESO comentan certas novas relacionadas coa ciencia que atopan en lingua francesa.

Todos os comentarios e colaboracións son moi benvidos.


lunes, 24 de junio de 2019


Marianne Grunberg-Manago est née à Saint-Pétersbourg, au sein d'une famille aux tendances artistiques. Sa mère a terminé ses études en architecture, ce qui est exceptionnel pour une femme en Russie au début du siècle. Peu de temps après sa naissance, sa famille a émigré en France où ils vivaient dans la pauvreté et de manière plutôt bohème. Marianne a terminé le baccalauréat à Nice. Ils étaient si pauvres que les professeurs lui ont prêté les livres, car il n'avait pas d'argent pour les acheter. On ne savait pas quoi faire ensuite. Il hésitait entre journalisme, archéologie et critique d'art. Il obtint un certificat de littérature comparée et s'inscrivit à l'école d'architecture mais la guerre l'empêcha de poursuivre ses études. Il a substitué des professeurs de mathématiques et de sciences naturelles à Nîmes, ce qui a suscité son intérêt pour les sciences et a fini par étudier les sciences naturelles. Désireuse de travailler au bord de la mer, elle est acceptée au laboratoire de biologie marine de Roscoff, où elle devient médecin en 1947 et où sa passion pour la recherche se réveille. En 1953, il rejoint le laboratoire de Severo Ochoa à New York.
La découverte du PNPasa était inattendue. Ochoa s'est intéressé au mécanisme de la phosphorylation par oxydation et a demandé à Marianne d'essayer d'identifier un intermédiaire phosphorylé, à l'aide de phosphate radioactif et d'ATP, dans des extraits de la bactérie Azotobacter vinelandii. Au lieu de l’intermédiaire attendu et après avoir surmonté le scepticisme initial d’Ochoa, Marianne a pu démontrer qu’une réaction dépendante de l’ADP entraînait la libération de phosphate et la production d’un polymère de poids moléculaire élevé. Ce polymère avait les propriétés de l'acide ribonucléique. Un polynucléotide dans le tube à essai a été synthétisé pour la première fois. La capacité de la PNPase à synthétiser des ARN in vitro de composition définie était essentielle pour déchiffrer le code génétique. Ochoa a offert de rester à New York, mais a décidé de revenir à Paris, où il a rejoint l'Institut de Biologie Physico-Chimique, qui occupera éventuellement le chef du service de biochimie. Il a continué à travailler sur la caractérisation de PNPasa et à développer avec succès d'autres axes de recherche sur les mécanismes de la synthèse des protéines, la régulation de la traduction et la régulation de l'expression des aminoacyl-ARNt synthétases. Elle a obtenu de nombreux honneurs et a été pionnière à plusieurs postes. Il a obtenu le prix Charles-Léopold Mayer en 1966 et a été décoré en tant que grand officier de la Légion d'honneur. Elle a été la première femme professeure à Harvard, la première femme à diriger l’Union internationale de biochimie et la première femme à présider l’Académie des sciences de l’Institut de France (où Marie et Irene Curie n’ont jamais été admises). Marianne Grunberg-Manago était une femme passionnée et énergique qui a apporté une contribution essentielle au développement de la biologie moléculaire

Marianne Grunberg-Manago naceu en San Petersburgo, no seo dunha familia con inclinacións artísticas. A súa nai terminou os estudos de arquitectura, algo excepcional para unha muller na Rusia de principios de século. Ao pouco de nacer, a súa familia emigró a Francia onde viviron na pobreza e de forma bastante bohemia. Marianne completou o bachillerato en Niza. Eran tan pobres que os profesores prestábanlle os libros pois non tiña diñeiro para compralos. Non tivo moi claro que facer a continuación. Dubidou entre xornalismo, arqueología e crítica de arte. Obtivo un certificado de literatura comparada e matriculouse na escola de arquitectura, pero a guerra impediulle continuar os estudos. Realizou sustituciones de profesores de matemáticas e ciencias naturais en Nîmes, o que espertou o seu interese pola ciencia e acabou estudando Ciencias Naturais. Seguindo o seu desexo de traballar xunto ao mar consegue que a acepten no laboratorio de Biología Mariña de Roscoff, onde se doutora en 1947 e alí espértase a súa paixón pola investigación. En 1953 incorpórase ao laboratorio de Severo Ochoa en Nova York.

O descubrimento da PNPasa foi inesperado. Ochoa estaba interesado no mecanismo da fosforilación oxidativa e encargoulle a Marianne que tratase de identificar un intermediario fosforilado, utilizando fosfato radioactivo e ATP, en extractos da bacteria Azotobacter vinelandii. En vez do esperado intermediario, e tras vencer o escepticismo inicial de Ochoa, Marianne puido demostrar que ocorría unha reacción dependente de ADP na que se liberaba fosfato e producíase un polímero de alto peso molecular. Este polímero tiña as propiedades do ácido ribonucleico. Habíase sintetizado por primeira vez un polinucleótido no tubo de ensaio. A capacidade da PNPasa de sintetizar in vitro RNAs de composición definida foi esencial para descifrar o código xenético.
Ochoa ofreceulle quedarse en Nova York, pero decide regresar a Paris, onde se incorpora ao Institut de Biologie Physico-Chimique, do que acabará ocupando a jefatura do servizo de Bioquímica. Continuou traballando na caracterización da PNPasa e desenvolvendo con éxito outras liñas de investigación sobre os mecanismos da síntese de proteínas, regulación da tradución e regulación da expresión de aminoacil-tRNA sintetasas.
Alcanzou numerosos honores e foi pionera en varios cargos. Obtivo en 1966 o premio Charles-Leopold Mayer e foi condecorada como Gran Oficial da Legión de Honor. Foi a primeira muller profesora en Harvard, a primeira muller en dirixir a Unión Internacional de Bioquímica e a primeira muller Presidenta da Academia de Ciencias do Instituto de Francia (onde nunca foron admitidas nin Marie nin Irene Curie). Marianne Grunberg-Manago foi unha muller apaixonada e enérxica que fixo unha contribución esencial ao desenvolvemento da Biología Molecular.
                                                                                                                 Roque COIRA Díaz 4º eso A
.

No hay comentarios:

Publicar un comentario